Dario Vujicevic “Heracles is een geweldige club om je te ontwikkelen.”

In de zomer van 2012 kwam Dario Vujicevic, een speler met Europese,- en Eredivisie ervaring , binnen bij Heracles. 22 jaar oud en daarmee voldoende kans om door te groeien naar de volgende topper in het zwart-witte shirt. Dit kan niet anders dan een schot in de roos zijn, zou je denken. Helaas heeft het niet zo mogen lopen. “De momenten dat ik wel op het veld stond waren erg leuk.”

De eerste stappen in zijn voetbal bestaan zette Dario al in een zwart en wit shirt, bij SpVg Emsdetten 05. Maar al snel werd zijn talent ontdekt en kwam er een Duitse profclub voor hem. “Schalke 04 was toen al een erg grote club en daarom ook een eer om daar te mogen spelen. Het was erg spannend
voor mij als jonge jongen, vooral de intensiteit van vijf trainingen per week in combinatie met school was een erg grote verandering. Maar het was een erg leuke tijd.”

Hij bleef tot zijn zestiende bij de club uit Gelsenkirchen totdat Twente voor hem langs kwam. “Toen ik van Emsdetten naar Schalke ging had FC Twente ook interesse en dat contact is er door de jaren heen altijd gebleven. Maar op mijn zestiende merkte ik dat ik in Enschede meer kansen zou hebben om een professional te worden. Schalke richtte zich toen niet zoveel op de eigen jeugd.”

Met Twente onder de 19 wisten ze beslag te leggen op de Nederlandse Supercup en Dario mocht opdraven in het eerste elftal van de Enschedeërs. Op 25 september 2008 maakte hij zijn debuut in de met 1-4 verloren bekerwedstrijd tegen ADO Den Haag. “Het was een erg leuke tijd.” weet Dario nog. “De mentaliteit van mijn teamgenoten deed mij goed en daardoor voelde ik mij ook direct thuis. Het
was toen zeker de juiste beslissing voor mij om naar Enschede te gaan, omdat ik mezelf snel verder heb kunnen ontwikkelen.”

Europa met Enschede
Dario maakte in de hoogtijdagen van onze oosterburen deel uit van de selectie die een kampioenschap en twee Johan Cruyffschalen binnen sleepten. “Zoiets meemaken op jonge leeftijd was geweldig! Het was vooral heel bijzonder omdat de club nog nooit kampioen was geworden. De fans en alles eromheen was gewoon genieten. De hele regio vierde toen feest!” Misschien niet de hele regio, Dario.

Mede door het kampioenschap doet hij de nodige Europese ervaring op. “De mooiste wedstrijden waren toch wel tegen Tottenham, Fenerbache en Werder Bremen. Tegenstanders waar ik vroeger alleen maar van droomde om tegen te voetballen, helemaal in de Champions League. Om met zulke
spelers op het veld te mogen staan.” Maar niet alleen in clubverband kwam Dario grote tegenstanders tegen. “We hebben ook een wedstrijd met Kroatië onder 21 tegen Spanje onder 21 gespeeld, waar spelers als Isco, Koke en David de Gea op het veld stonden. We hadden geen schijn van kans, maar het was wel een geweldige ervaring.”

Oneerlijke behandeling
Om meer ervaring op te doen werd hij verhuurd aan VVV-Venlo. “Het was het idee van de toenmalige coach van Twente om mij meer wedstrijdritme op te laten doen.” Maar voetballen tegen degradatie is toch anders dan voetballen om prijzen. “Bij Twente waren we vaak het dominante team
en natuurlijk was de individuele kwaliteit van de spelers ook totaal anders. Toch zijn we er wel in geslaagd om te handhaven en heb ik mijn ritme opgedaan.” Bij terugkomst in Enschede wilde hij graag gebruik maken van de aanbiedingen die er binnen kwamen voor hem, maar Co Adriaanse wilde hem niet laten gaan.

“Adriaanse beloofde mij een eerlijke kans, maar nadat Leroy Fer aangetrokken werd veranderde dat en heb ik de kans nooit gekregen. Helaas gebeurt het vaker in de voetballerij dat beloftes niet nagekomen worden.” Dario voelde zich oneerlijk behandeld, er ontstonden meningsverschillen en hij werd disciplinair gestraft. Uiteindelijk werd besloten om zijn contract te ontbinden. “Het was als
jonge kerel moeilijk om te accepteren wanneer je niet eerlijk of fair behandeld wordt.”

Thuis bij Heracles
Nadat hij zes maand zonder club zat kon Dario terug naar Venlo, maar koos hij voor Heracles. “Ik wilde zelf heel graag naar Heracles, omdat de spelfilosofie onder Peter Bosz en Hendrie Krüzen prima bij mij paste.” Helaas werd het nooit een lang succesverhaal in Almelo. In zijn eerste seizoen kwam hij tot acht wedstrijd waarin hij één goal en één assist wist te noteren. Toevallig allebei in de uitwedstrijd tegen Roda JC.

Vanaf daar kreeg hij een knipperlicht relatie met blessureleed. Vanaf augustus 2013 tot aan februari 2015 stond hij aan de kant met een voetblessure. Daarna wist hij zichzelf weer in de basis te knokken, maar in de tweede wedstrijd van het seizoen 2015-2016 sloeg het noodlot weer toe.
“Helaas kan ik niet zeggen of het komt door het kunstgras of dat het andere redenen had, maar het feit is dat ik te vaak geblesseerd was. Eerlijk gezegd vind ik het zelf ook jammer dat ik niet meer wedstrijden heb kunnen spelen, want de momenten dat ik voor Heracles op het veld stond waren erg leuk en altijd positief.”

“Vanaf het begin was Heracles gewoon een zeer warme en familiaire club met goed leiderschap en een goede filosofie. Voor mij op die leeftijd was het destijds de perfecte club. Alles was goed georganiseerd en het is een geweldige club om je als jonge speler te ontwikkelen en de sfeer in het nieuwe stadion was ook top!.” Helaas werd in maart 2017 besloten om zijn contract te ontbinden. “Ik zag het wel aankomen. Er was altijd goed contact tussen mij, Nico Jan Hoogma en Jan Smit. Zij geloofden lang in mij en hoopten dat ik weer fit zou worden, maar helaas is het niet zover gekomen. We wisten allemaal dat het met mijn blessures geen zin meer had om samen verder te gaan.”

After Almelo
Voor een kleine periode trok Dario nog het rode tricot van Eintracht Rheine aan. “Nadat ik Heracles had verlaten was ik niet meer van plan om te gaan voetballen. Mijn goede vrienden speelden bij Eintracht Rheine en haalden mij over om daar te gaan spelen. Helaas ging mijn werk steeds meer tijd opeisen en moest ik steeds meer reizen, waardoor ik niet meer vaak bij trainingen en wedstrijden
kon zijn. Nu speel ik alleen nog tennis en soms ga ik naar boks trainingen in de gym. Het is zo makkelijker om mijn tijd in te delen en tegelijk fit te blijven.”

Tegenwoordig is hij niet meer actief in de voetballerij. “Eigenlijk was ik dus na Heracles al klaar met de voetballerij. Mentaal was ik gewoon moe van het constante revalideren. Na mijn zware voetoperatie begon ik destijds, naast het voetballen, al aan een tweede carrière samen met mijn beste vriend. We zijn actief in de textielindustrie en ons bedrijf heeft inmiddels al 40 mensen in
dienst. Daarnaast ben ik ook actief in de vastgoedsector. Dat was wel een van de redenen waarom het makkelijker was de voetbalwereld achter me te laten. Maar soms, heel soms, mis ik de leuke momenten in het voetbal nog wel.”