Te kakken gezet!

Het is geen fijne tijd om Heraclied te zijn. Week in, week uit is het kommer en kwel wat we voorgeschoteld krijgen, om vervolgens doordeweeks de hoon van gelegenheidssupporters van de rode buurman over ons heen te krijgen. En ondertussen wordt er door de club weinig anders ondernomen dan een keeperswissel.

Waar de verwachtingen hoog waren en de ploeg meerdere keren werd getipt als verrassing van het seizoen, is de realiteit toch heel anders. Onder trainer Bas Sibum lijkt het elftal steeds verder af te glijden. We konden ons eerst nog vasthouden aan die twaalf minuten thuis tegen NEC, want oh, wat waren we goed. En ja, er werd gewonnen van Sparta. Maar dat waren de schaarse zonnestralen in een verder grauw en stormachtig seizoen. En het is pas oktober!

Thuis tegen Feyenoord werd daarin de volgende stap in de teloorgang van de club gezet. Alsof het derde elftal van FC Schubbekutteveen het opnam tegen Feyenoord, werden de spelers te kakken gezet voor eigen publiek. Met een beetje pech was het veertig jaar oude record van de grootste thuisnederlaag ooit uit de boeken gegaan. In 1985/1986 werd zowel tegen Ajax als tegen Roda JC thuis met 1-8 verloren.

De wissel van de jonge doelman Timo Jansink voor vaste kracht Fabian de Keijzer leek een kat-in-’t-nauw-wissel, die ook nog eens beroerd uitpakte voor Sibum, nadat Jansink opzichtig de fout in ging bij het gegrabbel op een relatief simpele bal en daarmee de 0-2 tegen Feyenoord niet kon voorkomen.

Blunder na blunder, en een elftal dat noch vertrouwen noch samenhang uitstraalde. Fans waren er klaar mee, beloonden het spel met het nodige cynisme en gingen na afloop van de wedstrijd verhaal halen bij de hoofdingang. Nadat de rust daar was wedergekeerd, liet technisch directeur Nico-Jan Hoogma weten dat hij honderd procent vertrouwen blijft houden in Sibum en dat nu de wedstrijden eraan komen waarin het moet gebeuren.

Maar op basis waarvan heeft Hoogma het idee dat er nu wél punten gehaald gaan worden? De aanknopingspunten verdwijnen met de week en een lijn in het spel is al weken niet te herkennen. De beslissing om nu niet in te grijpen legt het hoofd van Hoogma naast dat van Sibum op het spreekwoordelijke hakblok. Gaat het in de komende drie competitiewedstrijden mis, dan kunnen we de vrijdagavonden alvast vrij plannen.

Minste doelpunten vóór, meeste doelpunten tegen en een middenveld waarin geen cohesie lijkt te zitten (mede door het wegvallen van Sem Scheperman). Het is dat hij ze niet heeft, maar ik kan me voorstellen dat Sibum momenteel met de handen in het haar zit, zich afvragend waar hij moet beginnen.

Hij lijkt voor de camera’s in ieder geval nog strijdbaar, en dat spreekt voor hem — want met duizenden ontevreden fans om je heen is dat toch te prijzen. Het is alleen hopen dat Sibum de strijdkracht van de naamgever van onze club kan oproepen om dit seizoen het dertiende onmogelijke werk te volbrengen.